Over de liefde, hobby en geld (en de APK)

We waren er natuurlijk al voor gewaarschuwd: een hobby kost geld. En zeker na ons bezoek aan de Eendenwacht wisten we dat er het een en ander gerepareerd diende te worden. De voorste demper, het zijraam, wat boutjes en moertjes her en der. Dus toen ik de witte acadiane voor APK en grote beurt naar Vlaardingen bracht, maakte ik me geen illusies. En ach, het plezier dat ik had in de tocht met haar naar de garage alleen, was al heel wat waard. Ik moet namelijk bekennen dat ik echt wel verliefd ben.

Liefde is een grote grijns op je gezicht, waarbij je hoopt dat iedereen jouw geluk herkent en stralend terug lacht. Liefde is de verrassing van een nieuw genoegen, in het geval van de witte acadiane het genoegen dat langzaam, rustig en stevig aanpakken echt heel erg leuk is. Je bent continu aan het anticiperen:

• als ik nu iets rustiger rijd, dan hoef ik niet terug naar de eerste versnelling. 
• Als ik nu terugschakel, kan ik die bocht ook nog uit accelereren. 
• Als daar een helling aankomt, heeft het geen zin nu deze vrachtwagen in te halen. 

Auto rijden is met haar een avontuur dat draait om begrip en rust. Heel anders dan met mijn motor, waarmee ik normaal het verkeer trotseer. Dus ik kwam helemaal gelukkig aan bij de Eendenwacht.

Daar stond, zoals beloofd, de uitleend te wachten. Wat een turbo-eend bleek dat te zijn. Haalt moeiteloos de 115 km per uur. Trekt sneller op dan menig medeweggebruiker. Met de wat los zittende passagierstoel gaf dit Monique later een onrustig gevoel... Inderdaad verdween het gevoel van onthaasting  soms en leek deze uitleend eigenlijk wel heel veel op een gewone auto.
De volgende dag, toen ik belde wanneer we de auto weer konden ophalen, wachtte ons een domper. Het chassis en zo is allemaal heel stevig. Maar, zo zei Alfred, "ik krijg dat motortje maar niet mooi lopend." Oorzaak: de motor is eigenlijk een beetje op. En alhoewel er 64.000 op de teller staat, moet daar vrijwel zeker een 1 voor staan (waar geen ruimte voor is) en misschien zelfs wel een 2. Kortom: het gevoel van onthaasten kwam niet in eerste instantie door de witte acadiane zelf, maar door haar motortje, dat niet meer zo veel aankan. We hoeven er niet direct wat aan te doen, en ze heeft moeiteloos de APK gehaald (daar heeft Alfred zijn best voor gedaan - wat er op zit, moet het ook doen, maar als het er niet op zit, is het in sommige gevallen geen probleem, dus hebben we nu geen stelmogelijkheid meer voor de koplampen...), maar we hadden toch echt liever gehoord dat de witte acadiane net zo potent van binnen was als ze er van buiten uit ziet.

Gelukkig maakt liefde blind en reden we uiteindelijk net zo blij terug als dat ik heen reed. Want ach, een hobby kost geld. Dat wisten we al :-)